KORSI E HAPUR…

ANTOLOGJI POETIKE

AUTORË TË Lidhje së Krijuesve “PEGASI” Albania dhe të tjerë…

E përgatitën Antologjinë : KRISTAQ F. SHABANI

                                                  AGRON SHELE

                                         MARIN BARLETI 2008

KORSI E HAPUR

ANTOLOGJI POETIKE

ANTOLOGJIA U PËRGATIT NË KUJDESIN E “ROYAL ALBANIA”FONDATION, DIREKTOR Dr. KASTRIOT KORRO

E-mail:royalalbania@yahoo.com.fr

LIDHJA E KRIJUESVE “PEGASI” ALBANIA ME PRESIDENT

                          Dr. KRISTAQ F. SHABANI, IW.A, W.P.S, XASTERON

E-mail: pegasi2003@yahoo.com, kristaq_f_shabani@yahoo.com

SHOQATA “RINIA” ME PRESIDENT AGRON SHELE

sheleagron@yahoo.com

Copyright autorët

Sponsor: “PROHELVETIA”

Swiss Cultural Programme Albania

Përkthyes: Aleksandra(Majlinda) Shabani (italisht, anglisht)

                      Dritan Kardhashi (anglisht)

                      Kosta Gaxhoni (greqisht)

                      Mirela Dudi        (anglisht)

                      Kristaq F. Shabani (greqisht)

                     dhe përkujdesje për shqipërimin

                             edhe nivelin letrar

http://kristaniada,tripod,com

http://writersalpegasi.tripod.com

GJUHËN E MËMËDHEUT MËSO,

AJO MUND TË NDRITOJË,

EDHE TË TJERA TI KËNDO,

PO ATË TA KESH ZONJË…

NAIM FRASHËRI

Naim Frashëri,

Poet i madh Kombëtar,

Frashër, Përmet

Ti ,  Shqipëri më ep nder ,

me ep emrin shqipëtar,

 zemrëm ti ma gatove,

plot me dëshirë dhe zjarr

2. Andon Zako Çajupi

Poet i madh Kombëtar

Mëmëdhe quhet toka,

Ku më ka rënurë koka,

Ku kam dashur mëm' e atë,

Ku më nje dhe gur'i thatë,

Ku kam pasur shtëpinë,

Ku kam njohur Perëndinë,

Stërgjjyshërit ku kanë qenë

dhe varret q'i kanë vënë,

Ku jam rritur me thërrime,

Ku kam folur gjunë time,

Ku kam fis e ku kam farë,

Ku kam qeshur, ku kam qarë,

Ku rronj me gaz e me shpresë,

Ku kam dëshirë të vdesë

“SHQIPJA SI GJUHE ESHTE GJENIALE…”

                                                                             Robert D’Angely

MIRËNJOHJA NDAJ TE MEDHENJVE TE LETRAVE SHQIPE: NAIMIT, KONICES, ÇAJUPIT, FISHTES, NOLIT, MIGJENIT, MJEDËS, QOSES, PORADECIT, KADARESE, AGOLLIT…ËSHTË RESPEKT PËR “PRODHIMIN” E TYRE KULTUROR DHE KUALITATIV TË DHËNË PËR “KONTURIMIN” TE KOMBIT.

*   *   *

Sy prej smeraldi

me vështrim perëndish,

Dhëmbë diamantë

pa kufij tretjeje,

Organe vitale në trup

 me përbërje flori,

Në zemër njeriu AIZBERGË!

KOMBI

Kristaq F. Shabani "I vij rrotull Pomonës"

Ta ruajmë gjuhën

               Ah, kjo gjuha   arbërishte,

                Është  gjuhë   trimërishte…

Që  të lartësohej  gjuha  deri  këtu   u   deshën  përpjekje, humbje, përplasje, mani  të  lulëzuara, dashakeqësi, “ndrydhje” copëtim  gërmash, përdorim  gijotinash, eliminime fizike, projekte  antikultirimi; notim  në analfabetizëm që prodhon bisqe e  këto   degë e kurora  paditurie … Por,  sidoqoftë, tashmë   është  arritur në  një  lartësi  të  paparë. Gjuhëtarët tanë     me  emër  dhe  gjuhëtarët e huaj, të cilët u  bashkuan  në një front  të përbashkët për  të zbuluar te shqipja diamantet dhe që dolën në definacione të mëdha “Perëndia e Shqiptarëve  Ë SHTË  SHQIPJA”, apo “Shqipja si gjuhë gjeniale.” Shqipja  është gjuhë e një populli, që gjithmonë ka qenë i privuar  nga liria, por që nuk i ka pushuar kurrë  përpjekjet për të  ruajtur konturet  tokësore dhe gjuhën  e tij të bukur. Paçka nga përpjekjet makabre për të  ndaluar një gjuhë, për të prerë një gjuhë kaq të pasur, nuk u mundësua kurrë një gjë e tillë. Çuditërisht populli ynë,  paçka se nuk iu dha mundësia të shkruaj herët me alfabetin e vet gjuhën e bukur, u profesionalizua kujtesa e tij, e cila u përcoll nga një brez në brezin tjetër me një aftësi të veçantë mrekullore. Përpjekjet e tij u konkretizuan në dy  shekujt që kaluan, ku gjuha jonë shkoi gjjithmonë drejt gradientit rritës  si  dhe njehësimit të saj e pasurimit letrar. Brenda këtyre shekujve, sidomos u bë një përparim i madh në drejtim të krijimit të veprave letrare me tema madhore, të cilat, pa dyshim, janë fond i artë në “Altarin e Krijimit Shqiptar”. Në këtë altar futen të gjitha veprat e “prodhuara” edhe në vendet, ku banojnë shqiptarët. Lidhja e krijuesve “PEGASI” tashmë, të gjitha organizmat letrare, janë hedhur në një veprimtari të mirëfilltë për ta ruajtur dhe pasuruar gjuhën. Është një përpjekje e bukur dhe e mirë, ku mjaft autorë dhe krijojnë dhe botojnë veprat  e tyre në shqipen e bukur si në: Kosovë, Maqedoni, Mal të Zi e diasporë. Është nëj vrullëzim që nxit dhe inkurajon për rritjen e  përmasës së gjallë,të bukur e të freskët.

Poezia është sentencë figurative

Flitet shpesh për poezinë, vlerën e saj, por përgjithësimi është mbizotërues ndaj detajit dhe dhënies së kontributit në këtë “pistë figuracioni”, ku mendimi duhet të jetë i një shkalle të lartë. Thuhet që, poezia shkruhet, por mendoj se poezia është një “akt i dhuruar” në çaste magjie, ndaj shkallinat e saj të larta nuk arrihen nga të gjithë, që e provojnë “startimin “ poetik,  një nga “tentimet” më të vështira. Rëndom  thuhet shpesh: “Shkruaj poezi…” Kjo është një shprehje që pohon diçka, por nuk tregon “cilësinë” poetike.

Poezia është ngacmim i realitetit, i qiellit, i mendimit, i pamjes , i konturimit, i të dukurës, i prurjes  dhe i arkitekturimit, lidhjes, ngjyrimit, eklipsit, ylberit, tallazitjes…

Një nga elementët  më pikantë të poezisë është fjala e figurshme, e ndritshme, e cila kalon në një proces “kategorizimi e përzgjedhje” të detyruar. Kështu mund të flitet për konceptimin dhe shtrirjen në linja të asaj që të ka përshtypëzuar dhe të ka barrëzuar mendërisht për të hedhurit në pentagramin poetik të ndjenjës ( apo lindja me konturim), me spontaneitet për rikthimin  e detyruar për të  marrë ndjesitë dhe aprovimin e shqisave pjesëmarrëse të organizimit, jo vetëm të jashtme, por të brendshme! Kjo do të thotë që poezia të mbajë një “dietë” figurative…

Poezia është sentencë. Ajo nuk pranon stërgjatime, shtrirje pa intuitë, me tjerrje të panevojshme. Kërkon metodën e kërkimit në hapësirën mendimore për të gjetur yllësinë… Mesazhi nuk jepet fare zbuluar, por ai duhet të ketë aftësi të tillë paraqitëse si një “kriptogram”, që kërkon zgjidhje me gjimnastikë mendore. Poezia, duke patur në brendësi “arteriet”  e figurës së zgjedhur të fituar me konkurrimin latim, mbart me vete emocionin e autorit si dhe sjell shpërthimin pasthirrmor të të dashuruarit me poezinë. Aftësia përcjellëse duhet të “sfilojë” me pamjen e saj magjepse të demonstrimit.

Poezia ka në dejet e veta të papriturën e këndshme të krijuar pa sforco dhe jo me një konceptim të standartizuar kompozicional, por me ritëm, bindje, seleksionim, mbetje… dhe pozicionim të së bukurës mbresëlënëse.  Ajo varion dhe fanitet me fizionominë individuale, pa provuar huazimin apo krijimin mbi gjeturinë e tjetrit, duke lënë hapësirën e origjinalitetit. Zbulesa e një objekti në tërësinë e tij qysh në zanafillë të asaj, që e motivon poezi, do të thotë që nervi poetik fillon dhe mbaron në një PIKË NISJE  rrafshuese e vlerës. Të shkruash poezi do të thotë të reflektosh në kualitetin tënd. Poezia me forcën e saj emocionale, që shpesh e fsheh dhe tregohet e “ftohtë”, kur ndalesh në stacione moskuptimi  e tregon “enigmën” me rikuptim pak të vonët, por të të freskon, pra të ngroh. Ky është një qëllim i zbuluar me inteligjencë…

Jo pa qëllim rreshtova këto  mendime individuale dhe “precipitime” përvoje poetike për të treguar se poezia nuk është lojë “kukafshehti” dhe shkruhet nga kushdo. Ajo kërkon zbërthimin e figurës nëpërmjet  vendosjes në provë të  intelektit “të dyfishtë”. Të ndjesh poezinë do të thotë të respektosh kualitetin… Lidhja e Krijuesve “PEGASI” me qendër në Gjirokastër dhe me shtrirje tashmë të gjerë dhe me njohje jashtë shtetit ka bërë punë të programuar për zbulimin e talenteve dhe impulsimin e tyre.

(Këto dy materiale janë marrë nga gaeta letrare “PEGASI”, organ i Lidhjes së Krijuesve ‘PEGASI” Albania, shkruar nga Kristaq F. Shabani).

Jemi të gjithë ëngjëj...

Ejani të bashkojmë krahët

 të fluturojmë së bashku....

“PEGASI” simbol i muzës.

“Pegasi” yllësi

e ndritshme në Univers.

 “Pegasi” dritëdhënie

 në shpirt.

 “Pegasi”

Lidhja e Krijuesve”Pegasi” Albania me qendër në Gjirokastër, lot një rol të madh në kuadrin e letërsisë shqiptare si dhe në shkëmbimin e vlerave universale midis simotrave sot në Glob. Kjo lidhje e talenteve të të gjitha fushave të Letërsisë, Artit, impulson talentet e rinj si dhe me botimet e shumta në të gjitha gjinitë e Letërsisë, me veprimtaritë letrare (botime, prezantime, analitikë, ballafaqim, shkëmbim vlerash, sesione, kumte, kritikë letrare, publikime reklamacione etj.

Nga viti në vit Lidhja ka rritur reputacionin dhe shumë anëtarë të”Pegasi” –t  kanë fituar çmime ndërkombëtare, kryesisht në Greqi. Kjo lidhje ka dhe përfaqësuesin e vet në IWA, SHBA. Dy anëtarë të tij janë Anëtarë  Nderi të Lidhjes “Zbardhësi” Athinë si dhe rreth 25 autorë nga vendi dhe vende të ndryshme të Botës janë Anëtarë Nderi të “Pegasi”si: Shkrimtari i madh Ismail Kadare, poeti i madh Dritëro Agolli, studiuesi Rexhep Qose, poeti dhe shkrimtari Andon Papleka; studiuesi arbëresh, Papa Antonio Belushi, poetja Panajota Hristopullu - Zaloni, poetja dhe shkrimtarja Teresinka Pereira IWA SHBA, Poeti, shkrimtari Dino Kubatis Greqi, poetet dhe përkthyeset: Zaharulla Gaitanaki, Vasiliqi Kalahani, Potis Katrakis    Greqi, poetja Rula Dhimitrokali, Zaneta Papaioanu, Nikos Bacikanis, Greqi, Domenico de Felice, Anna Vetura,. Itali, Florentin Skamarandache USA, Joze Roberto Sechi Brazil, Giovanna di Lombardi Australi, Hadaa Sendo Mongoli, Dev Bhardwaj, Dr. Ashok Chakravarthy, Mohamed Fakhruddin Indi, Dorin Popa Rumani, Beniamin Yozon, poeti maqedonas Jozo Boskovski, Prof. Dr. Ramadan Sinani poetët: Flora Brovina, Dr. Kadri Radogoshi, Dr. Zymer Neziri , studiues Kosovë, Alejandra Breton Meksikë.

“Pegasi” luan një rol të padiskutueshëm edhe në përkthimin e veprave të anëtarëve të tij në shumë gjuhë të huaja, të cilat i propogandon edhe nëpërmjet INTERNETIT. Është i ftuar të marrë pjesë në shumë veprimtari ndërkombëtare si në SHBA, Australi, Greqi, Itali, Indi etj. Disa autorë të Pegasit në vitin 2007 do të futen me curriculum vitae dhe krijime të tyre në almanakë të Organizmave poetike të krijuara dhe që veprojnë gjallësisht  sot në Botë. Një vëmendje të madhe po i kushton IËA për propogandim të veprave. Jemi nisur për një rrugë të mbarë, sipas kërkesave të letërsisë së sotme moderne. Nën drejtimin e Lidhjes  së Krijuesve “Pegasi” sot botohen rreth 20 gazeta periodike dhe po në kujdesin e saj dhe katedrës të përkthimit janë botuar mbi 1000 libra që nga krijimi i kësaj lidhjeje organike dhe mjaft efektive.

KRISTAQ F.  SHABANI (SABANI)

 LSHASH, I.W.A, W.P.S, “XASTERON”

VENDLINDJA:  Gjirokastër, Albania

Vendbanimi: Gjirokastër (Lagjja “18 Shtatori”Pallati  87ç4), Albania

Telefoni: Mobil 00355692553056, Fiks 003558465867

Prejardhja familjare: Intelektuale. 

E-mail-: kristaq_f_shabani@yahooo.com, pegasi2003@yahoo.com

Pozicioni aktual: shkrimtar profesionist. Anëtar  i Lidhjes së Shkrimtarëve të Shqipërisë, anëtar nderi  dhe anëtar i Lidhjes së Shkrimtarëve dhe Artistëve Ndërkombëtarë me qendër në Ohajo SHBA I.W.A,  Anëtar i Lidhjes së Poetëve Bashkohorë të Globit W.P.S, anëtar nderi i Lidhjes së Shkrimtarëve dhe Poetëve “XASTERON - Zaloni” Athinë, Greqi

Gjuhët e huaja:  Greqisht, italisht; njohuri  në gjuhën ruse.

Nga viti 1995 deri në vitin 2005 gazetar i një gazete evropiane.

Ka botuar  në të gjitha organet e shtypit qendror dhe periodik si dhe  në organet e shtypit ushtarak, në revistën shkencore “Për mbrojtjen e Atdheut”, gazetën “Luftëtari” dhe “10 Korriku”” tema të caktuara të nevojshme në planin shkencor- kërkimor dhe në sferën e didaktikës  ushtarake si dhe poezi, prozë e tjera gjatë të periudhës 1966-1993 si dhe jashtë vendit 1993-2007

Që nga viti 1992, si rrjedhojë e talentit dhe dhuntisë, përkushtohet tërësisht në veprimtarinë shkrimore, botuese duke vijuar e duke qenë në radhët progresiste për progresivitetin e vendit me ndihmesë mediatike dhe botuese. Karakteristikë: Mëvetësi dhe të pëlqesës për të kontribuar si krijues e si intelektual.

Përvoja letrare

E përkufizuar nga të tjerët:

(Shtëpitë botuese në Shqipëri dhe jashtë vendit)

Kristaq F. Shabani, poet dhe shkrimtar i njohur, jo vetëm në Shqipëri, por edhe në vende të tjera, ka përfunduar studimet e larta  në Tiranë dhe në Shkodër. Tashmë është në profesion të lirë, duke u nisur nga mundësitë e krijuara nga sistemi demokratik i vendosur  në Shqipëri. Botimet e tij rinisin preludin në Shtëpinë botuese “Thamiris” në Athinë. Është shfaqur para lexuesit me libra të veçanta në të gjitha gjinitë, duke filluar nga vëllimet poetike, vëllime me skica dhe tregime, publicistikë, novelë dhe romane. Prej vitit 1992 deri në vitin 1998 ka ushtruar veprimtarinë e tij shkrimore në Greqi. Vëllimet e tij poetike: “Pulsi i dhimbjes”(shqip, italisht), botuar nga Shtëpia botuese “Thamiris” në vitin 1997, është ribotuar disa herë nga kjo Shtëpi botuese.* “Seli në qiejt” poemë (shqip, greqisht, anglisht, rumanisht) * “Vilarët e verdhë” , poemth *,  “I vij rrotull Pomonës” * ,“Virtyti i thyer”, (shqip, greqisht); * “Oaz”(shqip, greqisht), poemth, Shtëpia botuese “Jonalda”, Berat. ”Elegjia e Ëngjëllit”(shqip, anglisht, greqisht), përkthyer në anglisht nga përkthyesja greke Vasiliki Kalahani, në greqisht nga Kosta Gaxhioni, “Kohës i ndez buzët”, “Astma e lindur”, ”Trinomi i cicërrimës”, “Stina e pestë”, “Eol, të falem” e tjerë.

Vëllime me skica dhe tregime: * “Asfiksia e shembsave” , * “Profeti i liruar”.

 Publicistikë: * “Jorgo Bukas” (Mbresa, Kujtime, Artikuj”) me bashkautor (Harrilla Koxhioni), “Jonalda”, * “Intelekt 2001..” 1, “Intelekt 2001…” 2, “, “Njeriu pronë e tre shteteve” monografi “Lidhësi shpirtërore” me bashkëautor (Laver Stroka), “Inxhinieri sygështenjë dhe Magjia e mbretëreshës”.

Romane: *“Kryefjala e Fatales”, roman Shtëpia botuese “Thamiris”, “Përhumbja e ngjyruar”, “Vilat e Formacioneve (Drama e Globit në një copëz letër).

Libri  “Virtyti i gënjyer”, Antologji vetiake (gjashtëtip) është botim i Shtëpisë botuese “Fjalët e qiririt” dhe Lidhjes së Krijuesve “PEGASI”, që përmban në strukturën e saj këto vepra: 1. “Era e mënjanimit” 2. “Asfiksia e Shembsave”, skica e tregime 3. “Atje ku homazhojnë dallëndyshet”, skicim historik 4. “Gënjeshtra me unazë”, analitikë. 5.Virtyti i thyer, vëllim poetik. 6. “Epigram i mortuar dhe shthurja e ëndrrës” vëllime poetik. 7.” Gëzimi i Vjeshtës” (shqip, anglisht).  8. “Livadhi i Nuseve”, pragnovelë. 9. “Horoskop sipas Yjeve të “Dijes”, ese.

Në vitin 2004 Kristaqi botoi librin “Itinerari i magjisë” [Mbreti i kuzhinës] me bashkautor Pandeli Sulin. Po në këtë vit ribotoi romanin “Kryefjala e Fatales”.

Libri “Jetari” është një libër monografik i konceptuar me një stil vetiak.

Në vitin 2006 botoi edhe veprat: “Perla- Profil i biskuar” (Zagoria), Antologjinë e parë vetiake për fëmijë të titulluar “Refleks në ujëvarë”, ku në të përmblidhet edhe romani për fëmijë“Sarushja”; “Refleks në ujëvarë”2 (romani “Kejda”) antologji e dytë vetiake. Ka përgatitur për botim rreth 20 vepra të tjera në të gjitha gjinitë letrare si dhe me temë historike.

Në vitin 2007 botoi libri “Pronori A.B dhe astma e lindur”, ku në substratin e këtij libri bën pjesë dhe poemthi ”A passage of answers in mirror of the soul” përkthyer në anglisht nga  Shaun Thompson.

Në vitin 2008 Kristaqi botoi“Ezmerka me topuz” poemë lirike, “Dy pronorët” (poemë), “Seli në qiejt”   si dhe romanin ”Trenjerëzori dhe Nënta”

 Ka në proces botimi librin “Kronikani”,  “Njeriu pronë e tre shteteve”,”Korsi e kaltër”(shënime kritike për letërsinë e të rinjve shqip, anglisht) , “Jam një notë mbi pentagramin“ greqisht. Është duke përgatitur  për botim Antologjinë e tij të dytë vetiake, të quajtur “KRISTANIADA”, ku bëjnë pjesë 12 vepra të tij poetike: “I vij rrotull Pomonës”, “Jam një notë mbi pentagramin”, “Stina e pestë”, “Trinomi i cicërimës”,”Eol të falem”, “Esmerka me topuz” (poemë lirike), “Kohës i ndez buzët”, “Astma e lindur”, “Dy pronorët” (poemë), “Seli në qiejt”  si dhe antologjinë poetike në gjuhën angleze “Kristaniada” me  veprat: “A Seat in Heavens”, “Autumn Joy”, “Elegy of the Angel”, “The Opening of the Curtain”, ”A passage of answers in mirror of the soul”, “Eol të falem”.

Është Kryetar i Lidhjes së Krijuesve “PEGASI”, Albania, me qendër në Gjirokastër që nga krijimi i saj, me degë në të gjithë trevën e Jugut të Shqipërisë si dhe jashtë vendit, atje ku jetojnë krijuesit e emigruar. Ka udhëhequr mjaft veprimtari letrare, kritike, analitike, simpoziumekonferenca e tjera. Është iniciues i lidhjeve me simotrat në disa vende të Evropës dhe të Botës. Redaktor i shumë veprave poetike, në prozë si dhe historike. Inicius gjithashtu i lëvizjes letrare: “Ndryshimi kërkon ndryshe”. Kristaqi është drejtues dhe botues i organit letrar “PEGASI”, i cili del në Gjirokastër, që nga maji i vitit 2002 si dhe i gazetës “Intelekt 2001…”, numri i parë i së cilës doli në maj të vitit 2004.

Krijimtaria e tij është vlerësuar me çmime ndërkombëtare deri në të parë si në Greqi (Antologjia “Virtyti i gënjyer”, Konkursi “Fabula 2005” e tjerë . Është nderuar me diplomë nderi nga Olimpiada e Shkrimtarëve zhvilluar në Athinë në vitin 2004 si dhe nga Kongresi Ndërkombëtar i Letërsisë, prill  2007. Është ftuar të marrë pjesë në shumë veprimtari letrare ndërkombëtare në SHBA,Greqi, Indi, Francë, Brazil e tjerë.  Shumë krijime të tij,   që nga viti 2002, janë botuar në revistën letrare tremujore “KELENO” të poetes së njohur greke PANAJOTA HRISTOPULU- ZALONI në Greqi, në anglisht dhe greqisht, në rubrika të veçantë “POET INTERNATIONAL”apo në faqen “PEGASI” të kësaj reviste. Janë reklamuar e publikuar veprat e tij edhe  në revistën braziliane “Pensa di Cui”të Jose Roberto Seki, “POMEZIA NOTIZIE” Itali të poetit Domenicco De Felice e tjerë. Po kështu janë dhënë mjaft vlerësime nga kritika letrare e vendeve të tjera, kryesisht Greqi, Itali, SHBA.Meksikë. Është përfshirë me shumë poetë dhe shkrimtarë të huaj  në antologjinë “Me flakën e krijimit”, botim i Lidhjes  Zaloni “Xasteron”, Athinë , Dhjetor 2004. Ka përkthyer mjaft krijime të autorëve të ndryshëm nga disa vende, të cilat janë botuar në gazetën letrare “Pegasi” dhe në revistën letrare “KELENO” si dhe librin poetik të poetes Panajota Zaloni “Galopimi i kalit bojë blu”.  Në vitin 2007 ka përgatitur një maket të revistës “PEGASI” me krijime nga 500 poetë të Shqipërisë, kryesisht të Lidhjes së Krijuesve “PEGASI” dhe poetë nga gjithë Bota në shtatë gjuhë. Së toku me përkthyesin Kosta Gaxhioni ka përkthyer  veprën “Hajku” të poetes greke Eftihia Kapardheli. Po përgatit  një antologji me krijime nga Poetët e Shqipërisë dhe nga Bota.

Ka publikuar në Internet mbi 1000 poezi të tij.

Publicistikë

Drejtor dhe botues i gazetës letrare “PEGASI”, organ i Lidhjes së Krijuesve “Pegasi” Gjirokastër që prej vitit 2001 që del periodikisht në Gjirokastër dhe që shhpërndahet pothuajse në Shqipëri dhe jashtë (direkt me E mail e tjerë) për të realizuar shkëmbimin universal të vlerave me simotrat, pothuajse në të gjithë botën që realizohet edhe nëpërmjet LSHAN. Kjo gazetë herë pas herë boton edhe në gjuhët anglisht dhe italisht.

Nën drejtimin e tij dhe të Lidhjes së Krijuesve  “Pegasi”  dalin gazetat periodike:

 “Çiltër” , organ i Këshillit Koordinativ të Shoqërisë Civile të Trevave të Jugut;

“Intelekt 2001…” organ i  intelektualëve zagoritë në Gjirokastër;

“Impuls”, organ i talenteve të shkollës 9 vjeçare “Koto Hoxhi” Gjirokastër;

“Çajupi” organ i talenteve të shkollës 9 vjeçare “Andon Aako Çajupi” Gjirokastër;

“Labova e Kryqit”, organ periodik historiko- kulturor; “Lliari”, “Nivani”, “Sheperi”, “Katundishta”, “Falim dhe shpresojmë”,  “Rrëza – prolog”, “Doshnica”, “Zheji”; “Sprova” ,organ i Qeverisë së Nxënësve  të Shkollës së Mesme të Bashkuar “Bilal Golemi” Ura e Kardhiqit, “Dorian” organ i shoqatës së fëmijëve Gjirokastër, “Koshovica – Ura” (shqip- greqisht), Shkëlqimi i Wngjëjve” Janë në fillesë gazetat “I përkushtuari  “Bukuri e luleve “ e tjera.

Është Kryetar i Këshillit botues të disa gazetave periodike dhe anëtar i disa redaksive dhe këshilleve botuese.

Kontribut ka dhënë në përgatitjen dhe botimin e mjaft veprave të autorëve dhe talenteve të reja në Trevën e Jugut të Shqipërisë dhe më gjerë, duke qenë redaktor dhe konsulent i  qindra librave  të botuara në të gjitha gjinitë e letërsisë, duke organizuar dhe disa Panaire –Ekspoze të librit në Trevën e Jugut të Shqipërisë.

Ka përgatitur drejtuar, skenarizuar, promovime letrare, analitika, panaire librash të autorëve të “Pegasit”, debate e reklamime televizive, prezantime të veprave të shkrimtarëve dhe poetëve nga Bota, sesione shkencore me objekte thelbësore për progresin letrar dhe shoqëror si dhe për të evidentuar figura të sfumuara nga sistemi i mëpërparshëm në sferën letarre dhe historike.

Fillesat e kësaj veprimtarie janë qysh në vitet e qëndrimit në Greqi (Athinë) duke u aktivizuar  në favor të progresit, qytetërimit, civilizimit, humanizmit dhe fitimit të statusit trajtues të

KRISTAQ F. SHABANI

Plasaritje

Mermerin me lule e vendosën ,

 sa  e pa syri,

Mermeri plasi,

Nga mënga e Syrit

nxjerr një “AS”…

 Plasaritja kërkon

Terapinë e dritës.

Marrë nga “PULSI I DHIMBJES”

K. POZIMI

“Zeusi”

 në rizgjedhje fytyrën ëngjllt

 në pasqyrë sheh:

 Pasqyra e nxjerr Ëngjëll…

 R. NXJERR SYRIN “ÇUDIA”

“Presidenti” qesh,

 pasqyra në Hartë Bote

 shndërrohet

 papritmas;

 ca rrudha në ballë duken,

kapin për dore shqetësimin e plakjes…

HARTË  “TEJÇMENDËSE”

“Presidenti” vrehet,…

Dallon në fytyrë ca gropëza,

ndien dridhje:

 Diku kukuvajka

 këndon me zë ligjërimi…

Në Hartën e Botës

 konet e Vullkanit

 flakë marrin,

kufijtë grinden,

 Oqeanet s’e përmbajnë veten ,

 Yjet vrasin…

Sadamët

 ruajnë ende shkëputje tymnaje…

 Arafatët dërsijnë

 në misione paqetimi,

 Jelcinët

 zhduken e shfaqen në ekrane,…

 Piramidat hedhin nga muret financiare

 Njerëz, si kukulla druri.

Fragment nga poema”Seli në qiejt”

“  T Ë    V R I T ET

                                                                       B U K U R I A  ?  :

                                        Kortezh i vargjeve të mia!”                                              

                       AERODROMI

                                SË   PUTHURËS

                       “  N J E R Ë Z,  të  Kontinentit

                                                            të   r r u d h u r,

                                harrojeni    J A N U S I N  “ lezet” :

                                          gjysmë    të    r r e c k o s u r,

                                                  g j y s më    M b r e t … , “ )

                          P A S Q Y R Ë     M U R O R E

                       ä   ä   ä

              Hapi   sytë,   pas

Gjumit   të   ëmbël :

I   biri   i   Mbretit

u   kthye   në   TRËNDAFIL   të   Egër . . .

I   mbylli   sërish   sytë,

Kartrat    tri   herë

                                              provuan    fatin

                                                         në   tavolinën   e   SHTRIGËS . . . ,

                       Të   tri   herët :

                       “ Bashkëshort:    TRËNDAFIL   i   EGËR _{! . .  .} “

                       Bekimi   llastar

                                                  përcillte

                                                                    të

                                             porsaikurin . . . ,

F A T    I    P Ë R S Ë R I T U R ♦   ♦   ♦

                 ä   ä

Ovidi   ndjen   në   deje

                vetminë   e   AUGUSTIT,

                                Në   kahjen   natyrale   të   cohës

                        shfaqet   JULIA   princeshë . . . ,

Ovidi   “ndërton “   ROMËN

                  me   ngritjen   magjike   të   vargut

                  në   internimin   e   ERËS ,

                    mbi   supet   e   saj   tunden

                                                  flokët    julianë !

A mund, a mund, 

 o Kohë    Inkuzicionare

                  të   internohen    POETËT? . . .

         Dy   kahjet   e   cohës

                                  njehësohen   në   Puthje,

          Dy   kahjet   e   Internimit

                                  thyhen   e   ngjizen

                                  tek   njëra  - tjetra,

            Ndjenja   ovidiane

                       nanuris   Lirikën,

            Fabia   tejkënaqet  

                      në   Odat   Ovidiane,

. . . Perandori   internon   vetveten . . .

         THYERJA   E   DËNIMIT   OKTAVIAN

                       ä            “ Rruga “   kishte   dërsitur

                                              nga   ecja   e   kthesuar,

                       si   një   stërmundim

                                                i   një   kalorësi

                                                         në   kërkim

                                                              të   dorës   së   bukur . . . ,         

                                         “ Rruga “   vërshëllente

                                 me   buzët   e   vlagta

                       këngën   e   “Kërkimit   të   Syve   të   Humbur”,

                                             por   diç   s’shkonte

                                                         në   të   bardhurën . . . ,

                       Meneksheja   protestonte

                       në   vazon   e   VILËS   së   largët,

                                         Petalia   mëndjemadhe                                                 

                                               thyente   kryet   e   “ Rrugës”,

                       . . .   u   lëshua   pa   frymë   në   tokë,

                                         tri   hije   e   arkivolizuan   në   lule

                                                                                         druri . . .

                        “ R O M A N C Ë “

                       ♦   ♦   ♦                                             

                            ôôô

                Shtëpitë  e  ngecura

                                                            në  një  kujtesë  të  boshatisur   , 

                                         si  zallishte  e  çngjyrosur,

                                               rrethuar  shtrigërisht

                                                   në  darë  mjegulle . . .

                                                                    ô  

Toka  vajton  ftohjen

                        në  inat  nostalgjik  me  planetet,

                                Deti  zbraz  vetveten . . . ,                                                                             

                             ô Ëndrra  rri  në  skaj

                                                         të  varrit  të  vetëhapur,   

    “          Mjellma “   e   kobshme

                                                      qarkon   mbi   varrin    Legjendë ! …

f                                                                                      f  f

                       P E I Z A Z H    “ P R O T E Z Ë”

           ß “ I urti “   shi   murmurit

   si   qeshja   dinake   pas   shpine,

           Parmakët   e   Urës nga   spoliatroza   qahen,

                     Dallgët   e   lumit   shahen   e   shahen,

                          të   hidhen   apo   të   mos   hidhen

                               në   Zënkë   Parmakët?

                                  Parmakët   duan   vdekjen   e

                                         tronditur,   parmakët                     

                                                e   ravijëzuar,

                                                   në   këtë   rrallësi

                                                          kalimtare pa   dhënie    lajmi . . . ,

Shtatore   lakuriqe   e   mjerimit   të   dashuruarve

      mbështillu   me   fjalëzën   e   bukur,

             një   forcë   jepu   të   qëllojë  passhpinën   dinake . . . ,

        ïPasshpina   ka   passhpinën   e   saj

                                                   pambarim,

                        “ Fijet   e   Shpresave “

                               -  kënga ,   që   llamburit

                                       parmakët   e   sëmurë . . . ,

   “ P A R M A K Ë T “   E   URËS   SË   VJETËR

ø  ø  ø

                Tradhëtia   ndaj   Hënës

                fshihej   me   çertifikatë   nderi . . .  ,

                                    Hëna   mbetej   shtatëzanë,

                                              zalisur   prej   Diellit . . .

               Kristiani   i   thekur

                   i   blinte   lule   plakës   gungaçe,

                vjedhur   në   Varrezat  e  të PRENJTURVE,

                           ia   dhuronte   Hënës,

                               Vejusha   e   “Yllit”   të   ARUSHËS

                                       SË    MADHE

                                          njohu   Lulet   e   Përkujtimit,

                       Ulërima :   “ KUSH    M’I   VODHI?. . . “

                              kërkonte   të   gjente   vjedhësin . . .

                       “ AI “   vriste   Hënën

                           në   orgjinë   e   zakonshme

                                     me   epsh   të   mirë,   

             G Ë N J E S H T R A    ME    U N A Z Ë

õ  õ  õ

                Më   qepej

                     dhe   kur   unë   s’doja   t’i shihja   sytë,

                     dhe   kur   fshihesha   në   qepenët   e

                                                                 Harresës ;

                      hapte   sytë   e   mbyllur

                      më   gjente   me   instikt   ku   isha   fshehur,…

b  b  b

                       Më   kërkoi   një   ditë   të   Egër

                      në  katet  ku   mbruhet  e  fshehta  e  Vdekjes,

                       . . . E   fshiu   Era   me  inatin   e   shpejtë,

                       Tani   e   ndiej   brenda   Vetes !

                                              D  I  K  U  R

Eol , të falem

poezi

1.                   K.  E HËNË

SH

K

E      Shiu ngjason me një vajzë

T             që ka lidhje me Perëndinë,

                tek qan fajtorët e përmbytur…

                    Shiu – Vajzë

                        shtrëngohet dhe lind,

                                Shiu – Grua

 shket si xhind…

2.      

 Pelivani qëndron kokëprerë.

P             (I pëlqen kokëprerja e tij)

Ë             Më shumë vëmendje tërheq,

L                 se sa me kokë në vend!

Q             Simbolika shndërrohet në tellall!

E

S

Ë

3.

 Rrathët mistikë vërtiten

L             si rrathë eliptikë,

A             Misteri i trukeve shket

J                    në përdredhjen e lajthitur

TH                          me kokë dhije:

I               Daullja ka kohë që bie!

T

J

E

4. Përralla habitet me vetveten:

S              Refleks i artë,

T             Flakë e zjarrtë.

I              

L             Përralla ndez veten si qiri:

                Stili është njeriu me komb!

5. Nina, zemrën femërore

                me çelësin e syrit të hap,…

I              Dhoma të qënkërka e boshuar:

SH                          Vazo mbetur pa lule

                a me ish lule tharë!

L             Mesnata mbetet e ve

U                             tek e përqesh thika

L                             që preu damarë!

E

II. E MARTË

                Kush është roja i natës?

                “Ledhatimi” i plagosur 

?                          qysh në vjeshtë?

                A mundet ky ledhatim

 të fluturojë

                në “viset” e nxehta

                sado pendbukur të jetë?..

7.

Puthjet janë lëshuar,

                puthjet tona të vjetra.

H            (puthjet që u ranë buzët!)

A             kaq shumë janë tërbuar

R             sa që s’kërkojnë veç buzë e faqe,

L             por vithe, duar!

I                 Ah, provincializmi si do të shërohet

S                              në kasollje puthjesh?

J

E

8.     Gratë po u jepen burrave në Tempull,

                “Të dhënurit”ndrin nga nuri

A             i të Zotërve të Tokës…

L             Ato vijnë pas orgjisë

B                    kënduar në këngët e Agimit…

A             “Lulet” e poezisë

            provasale: ALBASËT:

S

Ë                Kalorësi fjeti

          në shtrat me   bukuroshen

T                                                                    tënde,

                Ti po gjuaje drerin në pyllin e dendur,

                     a bridhje në emigrimin e Botës,

                              ose kishe zënë një shtrat të huaj,

                        futur në gjoks qumështor…                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                               

                Jashtë ruante roja

                (duke frenuar agimin!)

                        Po bie agimi dhe albasilët dalin

                nga shtratet, pa u vënë re nga fqinjët…,

                      (Rojat bëjnë mjegull!)              

Oh, o ndarje me skenë tronditëse

                dhe me një akt të përafërt.

                Siç ndaheshe ti nga krahët e dashura,

                ndahej edhe i dashuri i “zogëzës” sate!

                Emrin e kalorësve mbante zemra    

          fshehur…

9.  I faleminderit atij që sajoi Jambet,

                gjallërinë e tyre e pëlqej…

L             Në kronikën skandal

A             hedh valle karrikatura,…

G            “Alpet” më lagen nga të qeshurat

I                              e njëpasnjëshme…

E

10.   Kreshtave mrekullore

E                             shfaqet majë e argjendtë,

K             Verbimi sytë m’i pushton,

S              Letrarët kalibërvogël

C             tejkënaqen me vargun e rëndomtë,

I               përzierjen laramane të ideve…

T             Ekscitimi i qafon,

I                   publiku fodull është lexues,

M

                Elegjia e shthurjes zotëron…

III.    E MËRKURË

11. Lumi mitologjik

                         rrjedh në botën e Detit të Yjeve,

T             Yjet mbyten,

I                        lëshojnë nga sytë xixa…

R             Ah, Tiraidë morale,

A            

N                            Ç’më sakaton!…

I

D

Ë

1. ***

Këmbët natyrshëm

në një gjysmëiks

përqeshin lulet e reve

në qiell të pahapur…

Kokët çvirgjërohen

në hapësirën e plasur.

Kokëkëmbët

2.

Pllaq- plluq:

“Huq i qulltë...”

Brumb- bumb:

“Mendim i kuqtë…”

Llap – llap:

ndihem lakuriq

në këtë ambient të tymtë.

Pbll

Aks përgjigjesh në një pasqyrë shpirti

Tashmë

Ia kuptojnë dygjuhësinë njëri - tjetrit

dhe pyetjet mbeten të ngrira,

të palëvizura nga vendi,

paçka nga përgatitja atletike juaja...

Energjia

Parabola thotë :

« Kur ika,

ika me nxitim,

shënjën e ikjes,

ta lashë për kthim... »

Rigjetja

Mbrëmja,

nuk e mban dot peshën e fjalës,

shpërthimin magjik të saj…

hap kanatat e agjensisë së ngjarjeve

lyer me sheqerna...

E vërteta

Enigmat i kanë varur në gjoks çelësat e hapjes

(Vetëm poetët e kuptojmë simbolikën e tyre),

jemi me fat,

të tjerët duhet t’u drejtohen kodikëve),

lirizmi i lodhur

nga rrugëtimet e fjalive të përzgjedhura

stacionohet në një diamantizëm shpirti

me një diagramë

tepër të çuditshme

që do të ndryshojë pika horizonti dhe spostim Globi,

kaltërsitë do të ngjyrohen me kombinim ngjyrash ….

Hapen emisionet me emblema të spikatura

duke mbledhur buzët e njerëzve të zakonshëm. 

E nesërmja do të koncertojë të shkuarën

 dhe erotikat do të thyhen si qelqe kristali.

Sadisfaksioni

Kisha kohë

që kërkoja të ankorohesha, për pak kohë,

në këtë mol pjalnues

dhe spirancaës poetike t’i provoja rezistencën.

Interesantja

Ne e kuptojmë tashmë mirë:

 kemi nevojë për njëri – tjetrin,

siç kemi nevojë për frymëmarrjen!

Dita tashmë s’ka njësi tjetër matëse(e ka cunguar Mjegullën)

përveç ndjenjës që e shndërruar

në njësi kohore pret E mailet bombarduese.

Ndodhia

Në dy brigje në pamje të vetmuara

mendohet për njëri- tjetrin ,

ka rëndësi që mendohet tashmë,

pa pritur përgjigjet e dyanshme…

Kohore

Ah, ndjenjë e ankoruar.

Në ç’vend lëshon “SOS” vapori juaj?!

Ku?...Këtu...

Apeli

Akrepat e orës

ndryshojnë drejtimin lëvizës,

kush ndikoi kaq fuqishëm mbi ta?

Pereira

Krahët e hapur ngjajnë me  kllapat...

Retrospektiva na duhet:

E përbashkëta

 po mban konferencë gërmash.

Sa tunduese kur kthehesh

me gërma te lashtësia 

dhe ndjen superitetin e krijimit,

të ardhjes në këtë Botë!

Kam të drejtë të gazmohem

                         këtu nëBallkan….   

Petro Dudi,W.P.S,  N/Kryetar i Lidhjes

Vepra të autorit

“Udha për në zemër” “Jonalda”, Berat, viti 1995

“I pafat që kërkon fat”, poemë, “Morava”, Tiranë

“Dritë”, “Mendimi i lirë”, Berat 1996

“Qielli habitet”, “Mendimi i lirë” 1997

“S’di se ç’të bëjë me mendjen njeriu”, “Mendimi i lirë”

“Për të bërë Shqipërinë”, “Mendimi i lirë”

“Shtegtim nëpër mjegull”, roman, “Mendimi i lirë”

Janë në proces botimi vëllimet poetike: “E nesërmja është foshnja”,

“Dashuri, mister, intrigë”

Ka përgatitur për botim: “Shuarja e mitit” vepër politiko - filozofike

“ Ishulli i Seksit”, skica dhe tregime.

Dua të luaj

Dua të luaj

          me befasinë e gjarprit,

me zgërdheshjen e tigrit

          a me dufin e ariut:

me rrufenë

           dua të shkund pluhurin

                         e pantallonave,

të trazoj dua

         heshtjen e yjeve,

dua të luaj

          me nusërinë e luleve,

po kurrë me dhembjen

           e dashurisë së njeriut.

Të ishte ca më poshtë

Foshnja kaliqafë

     bën të kapë diellin.

Të ishte ca më poshtë,

     dielli do të ishte vrarë;

të ishte ca më poshtë,

      do ta kishin vjedhur;

të ishte ca më poshtë,

      i shkoqur, i ndarë,…

Të ishte ca më poshtë,

       ne ç’do të ishim vallë?!

S’dihet sa gjatë

Dy zemra shohin një ëndërr,

dy ëndrra bëhen një zemër,

një zemër bëhet një mollë,

një zemër bëhet një varkë

në një lumë të rrëmbyer,

udhëton,… udhëton,…

s’dihet sa gjatë.

Aritmetika e shpirtit

Pisk e kam me syrin,

pisk e kam me veten

           thuajse gjithnjë;

s’duan të dinë aritmetikën

            e shpirtit :

një plus një baraz një.

Uroj

Dhe era vrapon:

nuk ia shoh fytyrën,

       por ia ndiej gjymtyrët.

Dhe lumi ecën:

nuk ia shoh këmbët,

       po e shoh duke udhëtuar.

Dhe jeta fluturon:

nuk ia dalloj krahët,

       po uroj që të ketë zemër.

Deti i perlave

Në rrjedhën e kohës

       a e ngrite mullirin?

Vozite gjatë

       a hodhe karemin?

U zhyte thellë

       a vadite çairin?

Deti i perlave

       është brenda peshkaqenit.

GJËEGJËZA E … (KËNGËS)

S’është pemë e lëshon rrënjë,

s’është diell e bën dritë,

s’është bletë e kullon mjaltë,

s’është shpend e fluturon,

s’është zjarr e të ndez flakë,

s’është lule e lulëzon,

s’është fllad e ta ka ënda,

zemër s’është, shpirtin ka brenda.

TRILLET E JETËS

Habitesh me jetën,

           si të mos kesh duf e zili,

e kërkon fatin,

           e kopraci asgjë nuk ka falur.

Qejfe përmbi qejfe

           dikush kohën s’di ta shtyjë.

Sa i mirë që duket,

           vetëm zemrën ka të kalbur.

Fatlum jeta bën

            edhe atë që librin e quan marrëzi,

atë që përdhos botën

            për egon e vet,

atë që fiton botën

            me pak aritmetikë që di,

debili

           gjen tërfilin me katër fletë.

Pendesë

S’di të pendohet plumbi,

edhe pse bën ndonjëherë rikoshetë.

S’di të pendohet koha,

edhe pse me vetveten duket se ngjet.

S’di të pendohet rrjedha,…

Thonë

          se paraja e kthen ujët përpjetë.

Parasë,

           në jetë të jetëve

                    do t’i latonim monumentin.

Sikur vdekja të pendohej,

po të hante rryshfetin.

(nga libri “Qielli habitet”)

Mollë të ndaluara

Udhës së jetës,

plot mollë të ndaluara

               radhë - radhë;

Debili thotë :

“As që i dua fare,

do të shqepem me dardhë”.

Martir hamalli

Mbi shpinë të mjeranit,

fërkon plëndësin pusht - etari.

Martir hamalli gjegjet:

E e e e e e,

durimin si unë,

hë e ka gomari?

Ç’farë s’bëjnë djajtë

Ngatërrestarët,

      çfarë s’bëjnë djajtë;

Ia bëjnë mendjen sorkadhes,

të përqafojë çakejtë.

Krenari

E si të mos krenohesh

       me ata burra shteti,

u prin rryshfeti,

u prin shëndeti,

asgjë thuajse s’u mungon

                                asgjë,

vetëm DINJITETI.

Thonë se duhet gënjeshtra

Thonë se duhet gënjeshtra,

ilaç për të sëmurin.

Një përdredhkë

         si një frut i hajthëm,

i burrit

            a i gruas për burrin,

një përrallëz për fëmijën.

Me putra të buta t’i sjellë

                             gjumin;

thonë se bëhet lundër

për të hedhur lumin.

Po qe kështu

                    e përgjithmonë,

e hodhëm lumin

                          e jetës sonë.

Pikë e nga një pikë

Pikë e nga një pikë

        ua mblodhëm trimërinë,

atyre që hiqen për trima

e s’u bën as gjysma

        e trimërisë së trimave.

Pikë e nga një pikë

        ua mblodha mençurinë,

atyre që hiqen të mençur

e s’u bë as çereku

        i diturisë së të mençurve.

Atyre

        që hiqen nga dashuria

                                si të marrë,

asnjë pikë s’u shtydha

nga shpirti i tyre i tharë.

Nga libri : “ DASHURI, MISTER, INTRIGË”

THONË

Thonë,

që trimat i merr plumbi në ballë;

Po pas shpine

Ç’i kanë ato plagë?!…

KOHËT ME MASKË

Vë maskë palaçua

                         e ne qeshim.

Vë maskë banditi;

O qajmë, o vdesim.

Kur kohët vënë maskë,

Ç’duhet të bëjmë?

Ç’duhet të presim?

IMITIM

Edhe qeni

          me njeriun

               në paqe do të rrojë.

Po i zoti i tij

             kërkon ta kafshojë.

PIRRO LOLI

Shkrimtar – poet dhe kritik letrar ì mirënjohur,  i lindur në vitin 1945 në  Zagori të Gjirokastrës. Studimet universitare i kreu në Tiranë në vitin 1968, në fakultetin Gjuhë – letërsi. Ka punuar kryesisht mësues e drejtues në arsim e së fundi pedagog në Universitetin e  GJIROKASTRËS.

QYTETI I MIQVE

(Gjirokastrës)

Një dhomë e kemi për miq

Me mangall të madh e me oxhak.

Qilimat shtruar,

Zjarri bubukak.

Çelur zemrat Gjirokastra,

Vatrat e ngrohta një mbi një,

Dhoma e pritjes e madhe

Po miqtë s’ì nxë.

Prandaj,

i mblodhëm qilimat së bashku

Kalldrëmët ì shtruam kudo,

Shtruar ì lëmë përherë,

Të shkojë miku në to.

PLAGË

Unë jam ì fuqishëm si Anteu,

I duroj dhimbjet,

Dhe plagët ì mbyll me durim..

Por ma gjetën “thembrën e Akilit”

Si me tërmet ma tundën “shtëpinë”

Në telefon ì zi në një zyrë të bardhë,

Më vrau poezinë.

Me poezinë e plagosur u dëgjua gjatë

Në gërmadhat e saj 15 vjet.

Zemra m’u ça si shegë e ndezur,

Se më kish qëlluar një poet.

EGOIZËM

Vetëm sot

Do t’ì flas botës në vetën e parë.

Isha ì mbushur deri në fyt

Me mithet e njerëzve të famshëm.

I dashuruar me ta në çdo qelizë.

U  kam thurur kurora, tituj e ndere,

U kam krehur mjekrën me dëshirë.

Grushta kam shkëmbyer me miq

E vetëm kam vrarë.

Asnjeri s’më mori prej dore,

Të ngjitja qoftë dhe një shkallë, një gisht.

Paçka se shumica

Qenë ngritur mbi supe të tjerë

Me bejte bajate përmbretër e gjeneralë.

Kur fillova të ngjitem ì vetëm

Me duar me kallo në litarë,

Nuk më duheshin as supe, as shkallë.

I thashë vetes: “Ti je princi!”

E mithet si suvara të ndryshkura

Ranë.

POETI

Poeti,

Ivogël, ì vogël si syri

Në sy mban një botë.

I brishtë, ì brishtë

Si drita, si loti

E mbrojnë veç dy qerpikë.

…E luftë shpall me të gjithë.

HIJA E LISIT

Sopatat godasin hijen e lisit

Majtas,  djathtas trimërisht.

Të frikshme trajtat e errta

Me lloj – lloj gungash në kurriz.

Gjinkallat harbojnë lartësive

Në trung e degë të lista,

Në vapë e në zheg

Japin koncert.

Sopatat ëmdërrojnëtë  të rrëzohet lisi

Dru zjarri të bëjnë

Për dimrin e ftohtë.

Grisin fytyrën gjinkallat e shkreta,

Një koncert ì tërë u shkoi kot…

Jorgo S. Telo,

Poet, shkrimtar, publicist, Anëtar ì W.P.S dhe i Lidhjes së Krijuesve “PEGASI”Albania, me qendër në Gjirokastër, fitues i dy çmimeve ndërkombëtarë në Greqi.

BOTIMET:

A.  PËR TË RRITUR: 1. “Evë, moj, si u gënjeve?” (poezi) , 1998 2. “Verë dhe uthull” (fabula) , 1999 3. “Klithja e yjeve” (poezi) = 2000 4. “Tingujt e shpirtit” (poezi – këngë) ,  2001 5. “Humorpipereska” (satira & epigrame) , 2004 6. “Kumte dashurore” (poezi lirike) , 2004 7. “Hedhja e zareve” (roman) , 2005 8. “Mysafirët e rinj të Çajupit” (fantareportazh) , 2007

B. PËR FËMIJË:

1. “Bubushi e Dikushi” (poemë – përrallë) ,1999 2. “Babi, keq mos të të vijë!” (poezi) , 1999 3. “Sfidanti legjendar” (poemë) , 2005 4. “Kush ì gjen, “Të lumtë!” – ì them” (gjëegjëza e pyetje lodruese) , 2007

NËNQESHJA

Një e lehtë nënqeshje

nuk shfaqet sidokudo.

Ka një peshë sa dhjetra qeshje;

“Vlen”më tepër se ato…

Nënqeshja nuk paska zhurmë.

Dikush s’ì ve rëndësi.

Vjen e ikën.. por lë gjurmë,

“Vret, shëron” siç ajo di…

Një nënqeshje cinike

shpirtin krejt ta përfundos.

Një buzëqeshje jetike

 të jep krahë – doemos.

ZIG-ZAG

Më shfaqen si në një pasqyrë

Disa njerëz:

Ecin zig-zag përherë.

Disa gojë:

Flasin zig-zag pandërprerë.

Disa sy:

Nën vështrimin zig-zag.

Ca zemra:

Nën ritmin zig-zag.

Dhe karaktere:

Tejet

zig-zag…

ME SHPATËN E MENDJES

Mespërmes e godita terrin:

Copëtova vargonjtë e mosqenies…

I dërrmova

             Djallin,

             Ferrin

Dhunshëm

               me shpatën e mendjes.

I KALBUR KOHE

I mësuar…

          vetëm për klasëndarje.

Vetëm për përçarje

                                    ì zgjuar.

I rregjur

              për të të shtënë në kurth.

Për të mbjellë “ah!” e “uh”

 ì etur…

I duruar… për përgjime nate,

Për sajesa bajate

                            i sprovuar…

I nginjur me orekse ligësie.

Për mposhtje pafajësie

                                      ì thekur…

I dashuruar

                     me vese epshore.

Me tituj – honore

                          ì verbuar…

I mikluar

             nga idhujt hijerëndë.

Kokë e këmbë

                         ì dreqifikuar.

Tinzar  tërë jetën mbete,

                                        o mizor!

Ikalbur kohe,

                PERSEKUTOR!

SHKRUAJ NË ZEMRËN TENDE

Bëje qiellin më të lartë.

Bëje detin më të shtruar.

Bëje zemrën tënde kartë,

ku të shkruaj, ç’duhet shkruar.

Për dy fjalë te zemra jote,

bojë marr nga shpirti im.

Bojë e letër prushërohen.

Lule e shpirtit merr shpërthim.

Qielli ì shpirtit na u gremis

 përmbi lule lodër – ere.

Përmbi det të dashurisë

 ç’u derdh ky blerim pranvere.

SHFRIM THINJASH

(Vargje me fytyrë “HAJKU”)

***

Në cikmë – përvëlim

Në zheg, eh çfarë flladi -

buzët e tua, mike!

***

Me syqeshje sysh të panjohur

trembem se më ndjell,

si drita e rreme anijen në vozitje

***

Degët e pishës – erashkë.

Djersiten rioshët mbi bar.

Ç’këndvështrim i zilepsur!

***

E shpie veten te rrënjët.

Brohorasin themelitë.

Më qorton çatia e braktisur.

***

Zemërimi

zbret në kërthizë

drithërimi ngjitet te thithkat.

***

I ngula sytë

mbi një trung të thatë.

Shpërdorova ndjenjat.

***

Më avitesh, sa s’më prek.

Gjoks e shalë gjysmëzbuluar.

Provokim për thinjat.

***

Besoke te dashuria.

A të beson ajo

e lindura nga flirtet?

***

U talle me zemrën time

e tani pret

ç’do të korrësh në vjeshtë.

***

Përpiqesh më kot

të maskosh etjen e syve.

A fshihet mali pas kodrës?

***

E nisa letrën drejt teje,

ta lexoje

e ti sajove me të një kaike.

***

Mjegulla ra mbi liqen

e u pllaqurit akullisht.

Zemra s’po i bindej trurit.

***

Të zhbirosh në zemër nëne,

si të zbulosh

veç dhimbje e plagë…

***

Mbrëmë të lashë pikëtakimin

S’erdhe.

S’e dije gjasme fjalëkaliminç

***

Jam i papërmbajtur?

Mos m’akuzo!

Ndihem i lirë si Robinson Kruzo.

***

E kritikova sa ishte gjallë.

Më anatemojnë,

pse merrem me të vdekurit.

***

M’u lagën sytë prej tymnajës…

M’u terën

prej puhizës flladitëse të pllajës.

***

Të pashë në sfilatë puthjesh.

Ende s’e ditkërke:

gjithkush shijon të vetat.

***

Një pyetje pa përgjigje – si gozhdë.

Më prore… ku të vuajë shpirti,

këtu apo në… “atë botë”?

***

Pa dashurinë mes nesh

kjo botë

nuk do ndiejë të ngrohtë.

***

Teksa rrëmih në syt’ e tu,

dalloj pasqyrisht,

sa e dashuruar je me sfidat.

***

S’di në mund të sajohet si dashuri

përjetimi i puthjeve

brenda “kalit të drunjtë”.

***

Ëndshëm jam duke drekuar.

macja më sheh ngultas në sy.

S’më kalon gjësend në bark.

***

Shira muzgjesh të plagosur

ma idhnojnë

vjeshtën e shpirtit.

***

Para se shpirti të jetë shkundur krejt,

më e dobishme të zotëroja

dhuntinë e vdekjes.

***

Thith ujë e rreze diellore hardhia

e shkarkon verën e shijshme

marramendëse…

***

Nuk m’i  respekton  dhimbjet e zemrës

Realisht, o gjasme mik, më jepet hak

të të quaj brumbull topabërës.

***

Ti je shumëfytyrësh e s’je gjë tjetër

veç një konglomerat maskash.

Duhen grisur për kthjellimin e jetës.

***

Asnjë lëshim nuk bëka vera zhuritëse,

teksa lëshon pa frena

vapën ulëritëse.

***

Ti, o dimër, na vjen ì paarrirë.

Koprac për ujë,

Bujar për thatësirë.

***

Në pritje të një lajmi të mirë,

ora sikur s’ecën.

Na përshfaqet si e ngrirë.

***

Përjetoj edhe dhimbjet aksidentale;

E njoh shumicën e tyre:

dhimbje mbese a dhimbje vajze.

***

Ti – emocioni im ì parë.

Ti – dhimbja ime e hershme.

Më shndrit si yjet rrëzëllimtarë.

***

Rastësisht kuptova të vërtetën:

Nuk shikokam nga njëri sy.

Tjetri…maskonte defektin…

Dino Çiço, W.P.S, N/Kryetar i Lidhjes së Krijuesve “PEGASI”

autor i librave “Kam dajko kalin” fabula, “Eci në dhimbjen time” vëllim poetik, “Ariu në pol” fabul për fëmijë. Ka në proces botimi shumë libra.

1.Varfëria

Varfëria këmbëleckat e grisura

fsheh vetveten e vet,

ku mishi lulak

përqesh makinat luksoze,

dora, që zgjat semafor

për lëmoshën që kërkon e s’gjen

dhe vetë e ardhmja

është ngjyrosur

me një lëkurë prej bloze.

Varfëria me gishtrinjtë mavi

mat temperaturën e tortuarit,

ku i ftohti vrapon

në shtyllën kurrizore

e ngrin çdo kockë e çdo ind,

vështrimi i saj, ndiz e shuaj

si dritat e Farit në brigjet e urisë,

ku vet uria pëdridhet si një krimb!

Varfëria, njëqind vjet plak

çdo vit të fëmijërisë

dhe çdo vit i stërmoçëm

rrudhos gjithçka në rrudhosjen e vet,

ka vulën e tmerrit të tmerrshëm

aq s’gjen rrugën eshtëpisë.

Dhe ku pa?!!

Brenda përbrenda oborrit të vet.

Varfëria është grahma e asaj

që vetes por,… pa vdekur,

kolovitet në shtratin e pëgërë të pasurisë,

është djep i krimit të një shoqërie të qelbur,

është arkivoli dhe varrmihëse e vetë shoqërisë.

2. Më vret ndërgjegjja

Mallkoj veten që nuk shoh nga  sytë,

ndiej që jam në një terr të plotë,

më vret ndërgjegjja

dhe më dhëmb kaq fort,

për sytë e mia, vallë,

kur do të ketë dritë?

Më vret ndërgjegjja…

Pse s’jam,

si sythet që çelin në pemë,

si një qelizë në qelizat e pranverës,

të futem e të shtoj një notë

në këngët e bilbilit,

të nginjem e t’i ngjaj aromës

së erës e veshur

me polenin e luleve të prillit.

Dhe pse  rropatem ,

s’mund të ngrë një këngë,

e të këndoj në mes

të dhimbjes së thellë,

të ndeshem me stuhitë

më të egëra  që gjëmojnë.

Të tallem me vdekjen

që vërtitet në vetveten e vet

e ta pështyj drejt e në gojë,

në dhëmbët e verdhë.

Të mos qurravitem si bir i pashpresës

dhe në kotësi të pres,

 si të tjerët të luftoj për jetën,

për jetën të di dhe unë

si të vdes.

3.  Kush mendon

Jetojmë

në zonën e fjollave të borës,

grimcat e akullit

po na shpojnë shpirtin,

si na shpojnë miliarda strese ,

që na vijnë prej kohës,

e për të ngrohur sadopak,

ne rrethojmë meitin.

Dhe ikim nga sytë këmbët

shpërndahemi në botë,

gëmadha fabrikash të kthyera në arkivole.

Mbas shpine,

djerrë e lëmë këtë tokë,

ulërin thershëm e ardhmja

kur na përcjell në klone.

E kush mendon?

Nuk mendon kurkush!

Për të vjedhur deputetët

bërtasin në parlament,

shahen nga nënat ,

qëllohen me grusht,

varfëria shullohet në fshat e qytet!

Ulërin e ardhmja:

“Ku shkoni, ku veni?”

(Ndoshta “prapa diellit”…

 askush nuk e di).

4. E pashë deputetin

E pashë deputetin

atë ditë në këmbë,

shtrëngonte duart e papuna

të punëtorëve të papunë;

gëlonte në sytë jeshiltë

të varfërisë së rëndë,

s’e fshinte dot varfërinë

zhelemadhja turmë.

E pashë deputetin

që qeshte gjithë jargë,

në ulërimin e mjerimit

që ofron “tërmet’,

në mesin e turmës

s’shikonte se sa larg,

sa larg nga turma

ish gushëdhjami deputet.

5. I morën

Ëndrrat e mia erërat i morën

për të dëbuar retë e zeza;

retë e zeza,

që duan të fshehin diskun e diellit!

Ëndrrat e mia i morën valët e deteve,

për t’i kthyer në fanarë,

në fanarë për rrugët detare.

Ëndrrat e mia i morën shtullingat

e mjegullës së bardhë,

Mjegulla e bardhë

që vesh kreshtat e thepisura të maleve.

Ëndrrat e mia i mori hëna

për t’i shpurë në “Kashtën e Kumtrit”,

në “Kashtën e Kumtrit”

për të  shtuar ndriçimin e yjeve.

Ëndrrat e mia i morën zogjtë në krahët e tyre,

për ta bërë më blu qiellin blu.

Ëndrrat e mia i morën peshqit

për t’i zhytur në thellësi të oqeaneve,

në thellësi të oqeaneve,

për të verbuar fytyrën e frikës.

….

Ëndrrat e mia i morën në dorë politikanët,

në dorë politikanët?!

O Zot!?

I hodhën në koshin e plehrave!…

6. Hijet

 Si s’pashë këmbë njeriu,

një njeri të gjallë

dhe në Metropol!

Mirë në qytetin tim

që  është provincial!

Shikoja vetëm hije

që ecnin në këmbë,

nuk di nga vinin hijet,

nuk mora vesh nga venin.

Dhe unë kthehesha në hije,

kisha peshë të rëndë,

një peshë që më rëndonte,

më therte në shpirt…

Po sa mirë që rrugën hijet po gjenin,

hije në errësirë,

hije dhe në dritë.

Hijet me makina

iknin si skëterra.

Hijet që bënin hije në parqe,

shëtitore dhe hijet…

Sa çudi!…

Më thoni

ku të shihja buzëqeshjen njerëzore??

Hijet vrisnin hijet

me mostrat serialë,

u çmendën hijet tona

në rrugë e rrugica,

kur Dielli nxin e ftoh

dhe kur djeg si zjarr,

një oqean resh të zeza

krijonin hijet e pista.

Hijet kacafyten

në një kacafytje të ndyrë,

Hijet buzëshushunja

që thithin vetëm gjak,

Hijet nuk kanë formë,

nuk kanë as fytyrë.

Hije….

Kjo kohëhije

nuk di se sa do të zgjatë.

Marrë nga libri i ri i autorit

“Eci mbi dhimbjen time”

Rajmond Taho

U lind në Gjirokastër më 20.09.1951. Ka botuar tre libra për fëmijë dhe tre për të rritur. Iu pre jeta në mes, në kulm të lulëzimit si krijues, në vitin 2006. Poezitë e përzgjedhura janë nga vëllimi më i ri “Hapni udhë poetit”, botuar në vitin 2003.

Jam njeri,

ndaj ju drejtohem njerëzve

Njerëz, mos u trembni,

Vështrojeni diellin në sy,

Ndryshe bota

do t’ju duket

Veç bardhë e zi.

Vetëm në ata sy

I kam thyer pasqyrat ,

 kam kohë,

Fytyrën e shoh

vetëm në sytë e tu,

Vetëm në ata sy…

Thyeji dhe ti.

Thoma M. Papa

autor i njohur i tre librave në gjuhën greke me ngjasi reale: "Ata s'erdhën, ne shkuam", "Histori të vërteta të pabesueshme", "Sekreti i gruas së çuditshme" . Libri i fundit është përkthyer në gjuhën shqipe dhe ka ngjallë  interes të veçantë për temën që trajton. Përkthimi i këtij libri është realizuar nga përkthyesi i mirënjohur  gjirokastrit Kristo Ndrico. Është nga Jorgucati i Dropullit të Sipërm. Banon aktualisht në Athinë  familjarisht.

Portreti i Zonjës

Atë e mbulonte bukuria e ndritshme..

E mbyllur atje në varrin e mbitokshëm,

larg njerëzve, miqve, shoqeve,...

 Jeta jashtë rrjedh,

ndërsa ajo qëndron larg, larg saj,

e palagur.

Ndoshta qendis me ëndrra

të ardhmene saj të paditur,

shkruan me durim historinë  e saj,...